Krasnapolski, Restaurant and Winter Garden Company, Certificaat voor 10 preferente aandelen, 1200 Gulden, 6 Augustus 1890

Wie kent niet het legendarische in het hartje van Amsterdam aan De Dam gelegen hotel Krasnapolsky, in de volksmond “Het Kras” genoemd.In het jaar 1856 vestigde zich in Amsterdam de uit het Duitse stadje Peine afkomstige kleermaker: Adolf Wilhelm Krasnapolsky (waarschijnlijk Poolse voorouders). Hoewel “Meisterschneider” met een diploma van de Coupeursacadernie in Dresden, bij aankomst in Amsterdam trad hij in dienst bij de destijds befaamde “Winkel van Sinkel” aan de Nieuwendijk, bleef hij niet in het kleermakersvak. In 1866 pachtte hij het aan de Servetsteeg (zijstraat van de Warmoesstraat, welke straat destijds een zeer belangrijk zakencentrum was) gelegen koffiehuis “Het Nieuwe Poolsche Koffiehuis”de bakermat van het latere “Kras”. In 1868 kocht hij het pand. De zaken liepen voortreffelijk en door aankoop van belendende panden, waardoor hij aansluiting kreeg met de Warmoesstraat, kon hij de zaak behoorlijk uitbreiden. In 1879 kreeg de toenmalige bekende architect Salm de opdracht de later zo befaamde “Wintertuin”te bouwen. De opening hiervan vond plaats op 13 juli 1880. Bij de inrichting van de Wintertuin waren meerdere destijds bekende kunstenaars betrokken, o.a. Ch. Rochussen; P.A. Schipperus; vader en dochter Tetar en Marie van Elven. Amsterdam in de vaart der volkeren. Tot aan het midden van de 19e eeuw was Amsterdam een saaie en doodarme stad. De bevolking schommelde al jaren om een kwart miljoen. Een van de voorvechters om aan deze lethargie een einde te maken was o.a. Dr. Samuel Sarphati, die o.a. het “Paleis voor Volksvlijt” oprichtte en waarvan de eerste steen in 1859 gelegd werd. Zo ambitieus als Dr. Sarphati was, niet minder was dit Krasnapolsky. Door de opening van de Wintertuin werd het Krasnapolski de sensatie van geheel Europa.Het publiek stroomde toe. Ik citeer een persbericht uit die tijd: “Alles stroomt erheen om het te zien en te bewonderen: het Bierpaleis, dat op het vaste land zijn gelijke zoekt”. Het bleef niet bij dit Bierpaleis, Krasnapolsky had grotere plannen. Wat hotels betreft had Amsterdam niet zo veel te bieden. Aan het Damrak bevond zich het destijds befaamde “Bible Hotel” en aan de toenmalige stadsrand het “Amstel Hotel”opgericht door Dr. Sarphati en waarvan de eerste steen in 1866 gelegd werd. Voorts bevonden zich in de Warmoesstraat enige hotels van mindere klasse. In 1883 zou in Amsterdam de Wereldtentoonstelling worden gehouden, waardoor de behoefte aan hotelkamers zeer urgent werd. Onder architectuur van Salm (dezelfde van de Wintertuin) liet Krasnapolsky een geheel nieuw hotel met 125 kamers bouwen, voorzien van de laatste snufjes van die tijd. Precies op tijd voor de opening van die tentoonstelling werd het op 14 juni 1883 geopend. Het gebouw, het is thans het oudste gedeelte van het reusachtige hotelcomplex, staat er nog steeds. De zaken in Amsterdam liepen zo voorspoedig, dat de Heer Krasnapolsky zijn vleugels naar het buitenland wilde uitslaan. Bij een bezoek aan Londen in gezelschap van architect Cornelis Springer in 1889 ontdekten zij in Oxfordstreet, een van de voornaamste straten van het later zo rijke “Westend" een leeg pand, Het vrij grote pand werd aangekocht en in het voorste gedeelte werd een zo genaamde “Wine Cellar” (te vergelijken met de in Amsterdam destijds zo bekende Bodega's) ingericht. Om de exploitatie te bekostigen richtte Krasnapolsky een Britse Vennootschap op genaamd “Krasnapolsky Restaurant and Wintergarden Company”, welke instelling op 6 augustus 1890 op de Londense Beurs een emissie aanbood van £ 200.000,—, verdeeld in Common Shares van £ 10,—. Architect Springer kreeg later de opdracht in het nog niet gebruikte gedeelte van het pand Oxfordstreet 32 een Wintertuin te ontwerpen, geheel naar het voorbeeld van die in Amsterdam. Aangemoedigd door het grote succes opende de Heer Krasnapolsky later nog een tweede bedrijf in Londen, het “High Holborn Restaurant” eveneens door Springer ontworpen. Ofschoon beide zaken zeer goed liepen werden zij later toch verkocht.